Zühre Canay Güven
Öz: Yeni Türk Sineması, uzun planlar, düşünsel anlatılar ve izleyiciyi yavaş bir etkileşim ile içsel sorgulamaya davet eden minimalist görsel-işitsel ögeleri benimser. Bu makale, bu sinema anlayışının öne çıkan ve uluslararası alanda tanınan iki yönetmeni olan Nuri Bilge Ceylan ve Zeki Demirkubuz’un filmleri üzerinden Yeni Türk Sineması’nda yavaşlık estetiğini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Her iki yönetmen de 1990’lı yıllarda Yeşilçam-sonrası dönemde öne çıkmış olsa da sanatsal yaklaşımları farklılık gösterir. Ceylan’ın filmleri kırsal manzaralar, uzun planlar ve sakin anlatılarla içsel sorgulamaya yönelirken; Demirkubuz, kent mekânlarında geçen, sınıfsal çatışmalar ve varoluşsal gerilimlerle örülmüş anlatıları görsel durağanlıkla işler. Bu farklara rağmen her iki yönetmen de anlatısal minimalizm ve uzatılmış zaman gibi yavaş sinemanın biçimsel stratejilerine başvurur. Makale, yavaşlığın yalnızca tempo değil; bellek, kimlik ve kültürel sorgulama için kullanılan estetik bir anlatım biçimi olduğunu tartışmaktadır.
Anahtar kelimeler: Yeni Türk sineması, Yavaş sinema, Düşünsel sinema, Nuri Bilge Ceylan, Zeki Demirkubuz
Zühre Canay Güven
DOI: 10.29224/insanveinsan.1658448
Yıl 12, Sayı 40, Yaz 2025
Tam metin / Full text
(İngilizce)
Bu eser Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.